Nieuws en mededelingen
:: Verslag Victor in L.A.16-02-2010
Donderdag 28 januari vertrok ik voor de tweede keer naar Amerika. Ditmaal om deel te nemen aan de Noord-Amerikaanse Kampioenschappen in Los Angeles.
Het tijdsverschil met Nederland was 9 uur vroeger, maar door hier rekening mee te houden de avonden voor het vertrek, was de jetlag niet al te zwaar. Eenmaal aangekomen in het hotel had ik wat tijd om het gebied te verkennen. Ik verbleef in Little Tokyo, een gebied waar voornamelijk Japanners wonen en werken. Kon ik toch nog mijn Japans een beetje oefenen!
Zaterdag was de dag van de medische tests en na wat administratieve rompslomp en pondjes wegtrainen, omdat ik te zwaar was, kon ik gerust slapen.
Zondag 31 januari was de dag van het toernooi. Het werd gehouden in een Japans cultureel theater. Er waren deelnemers uit verschillende landen waaronder Amerika, Frankrijk, Polen, Canada en Japan. In de ochtend waren de wedstrijden voor de jeugd en pas vanaf 15.00 u startten de wedstrijden voor de volwassenen.
In vergelijking met andere toernooien is dit vrij laat, dus kon ik lekker uitslapen.
De eerste partij stond ik tegenover een Amerikaan van Poolse afkomst. Een favoriet voor de titel omdat hij eerder medailleplaatsen had behaald voorafgaand aan dit toernooi. De eerste twee minuten waren onbeslist, waarop een verlenging werd gevochten. Ondanks zijn veelvuldig harde stoten wist ik toch de partij naar mij toe te trekken, omdat ik conditioneel sterker was.
De tweede partij stond ik tegenover een Amerikaan van Irakese afkomst. Een karateka uit Los Angeles die veel publiek mee had meegenomen. Niet een technische vechter, maar wel sterk. In de eerste drie minuten (vanaf halve finales wordt er drie minuten gevochten) kon ik de partij al beslissen in mijn voordeel. Dit omdat hij teveel naar achteren vocht in de partij.
De finalepartij vocht ik wederom tegen een ‘thuisvechter’ uit Los Angeles. Ditmaal een Amerikaan van Japanse afkomst. Een hele snelle vechter had ik al gezien in de rondes ervoor. Verder was het iemand die heel veel ‘spirit’ had. De wil om te winnen. Als het gelijk op gaat, bepaalt dat dan ook de uitkomst van de partij. Tevens was hij een stukje lichter, dus kon ik het niet tot een tweede verlenging laten komen. Gaandeweg de partij vorderde merkte ik dat hij moeite had met mijn gedan mawashi-geri’s (schoppen op de bovenbenen). Ongeveer een halve minuut voor tijd heb ik hier ook op gescoord met een waza-ari (half punt), waarna ik de partij rustig kon uitvechten en winnaar van de lichtgewichten (-70 kg) werd. Naast de 1e plaats won ik ook de prijs voor “Beste Technische Vechter”.
Bij de sayonara-party was er de ruimte om verder kennis te maken met elkaar en natuurlijk te eten. Bij dit soort internationale evenementen wordt dit gehouden om het toernooi feestelijk af te sluiten. “Sayonara” betekent ‘Tot zien / dag’ in het Japans. Je maakt hier kennis met nieuwe mensen en je spreekt de vechters die met jou de mat hebben gedeeld. Het is mooi om te zien dat je na zo’n toernooi je tegenstander de hand kunt schudden, foto’s mee kunt maken en lachen. Dat is het mooie van Kyokushin.
Nog iets moois, is om te zien hoe alle jeugdige karataka’s gegroeid zijn. We zien het tijdens de examens, maar natuurlijk ook tijdens de dojokampioenschappen. Alle deelnemers hebben toegewerkt naar dit evenement door veel te komen trainen. Ook al is het resultaat er niet voor iedereen, zijn wij heel trots op wat iedereen heeft laten zien. Vooral de ‘spirit’ zit er goed in. Iets wat de Shihan ons heeft bijgebracht. Je ‘Kiai’ je inzet is belangrijk in de les. Ook je houding is belangrijk. In de dojo en buiten. Ondanks dat je kampioen bent geworden, blijf dan ‘normaal’ en help anderen. Je bent nooit uitgelee
Arigato Gozai Mashita
Osu,
Sempai Victor
Ps. Iedereen bedankt voor alle felicitaties
