Nieuws en mededelingen
:: Verslag NK Kyokushin karate17-04-2011
De Tien Meest Memorabele Momenten van het NK 2011
Door Boris van Leeuwen
Inleiding
Op zaterdag 9 april werd het NK Kyokushinkai karate gehouden in Maarheeze. Om precies te zijn waren het drie toernooien: het open NK, het NK Kyu-graden en een Junior-toernooi voor 16/17-jarigen. Van onze school deden negen vechters mee: sensei Victor, sempai Alaa-eddin en Joyce in het Open NK, Cedric en Frederik in het Kyu-gradentoernooi en Ibrahim, Robert, Robin en Stephen in het Juniorentoernooi. De coaches waren sempai Nick Jie-a-Joen en ondergetekende; daarnaast hielpen ook Marvin Sie en Gerard Tousain (de vader van Robin en Stephen) achter de schermen mee. De dag was een groot succes voor onze sportschool: van de negen vechters vielen er zeven in de prijzen, en omdat maar liefst drie vechters meer dan één prijs kregen, gingen er uiteindelijk 11 bekers mee naar huis. Waaronder alle drie de stijlprijzen!
Hieronder volgt een geheel persoonlijk verslag van deze dag, in de vorm van de tien meest memorabele momenten van het toernooi.
Het Minste Moment
Ondanks dat het eigenlijk een heel goed georganiseerd toernooi was, ging de organisatie wat mij betreft op een gegeven moment toch grondig de mist in. In de pauze verzorgde een Vlaamse drumband een op zich mooie en spectaculaire show, maar deze duurde ECHT…VEEL…TE…LANG. Met elk nieuw nummer groeide de onrust onder het publiek (en met name bij de toeschouwers van onze sportschool
:-), die verder toenam toen de lokale wethouder ook nog wat mocht zeggen en een hoogtepunt bereikte toen men een ‘Lang zal hij leven’ inzette ter ere van één van de bandleden. En dat terwijl er al een uur (!) vertraging was opgelopen op het programma. In plaats van dit onderdeel aan te grijpen om die uitloop (deels) weg te werken, ontstond er zelfs extra vertraging. Maar het allerergste was nog wel dat alle vechters ten tijde van dit alles aan de zijkant van de zaal opgesteld stonden te wachten voor de officiële openingsceremonie…. Op een vloer met metalen roosters… Waaruit koude lucht blies…. Tenenkrommend.
De Negen Mooiste Momenten
9. De negende plaats is voor Het Publiek! Mike, Cindy, Katie, Koen, Sam en
Otbert hadden de moeite genomen om vroeg op te staan en mee te reizen
naar Brabant. En het is echt ontzettend leuk voor de vechters als er applaus
en aanmoedigingen vanaf de tribune komen wanneer ze vechten, of
langslopen tijdens de openingsceremonie, of wanneer hun naam genoemd
wordt bij de prijsuitreiking. Bedankt allemaal!
8. Toen de meeste partijen achter de rug waren en onze vechters allemaal
uitgeput, onder het bloed en bont & blauw lagen uit te puffen, vroeg Ibrahim
aan sensei Victor ‘of er morgen nog gevechtstraining was’. That’s the spirit
Ibrahim! :-)
7. Mooi moment na afloop: vader Pogosian die een foto neemt van moeder
Pogosian, die poseert met de twee bekers van hun zoon Robert. Omdat het
aangeeft hoe trots ze op hem zijn. En terecht, want behalve de tweede plaats
had Robert ook de stijlprijs in de wacht gesleept met zijn mooie en scherpe
technieken.
6. Op zes staat Team Tousain. Vader Gerard kan trots zijn op zijn beide zoons, die
al zulke ervaren, rustige en goede vechters zijn. Robin had de pech om een
blessure aan zijn ribben op te lopen waardoor hij niet in de prijzen viel, maar
Stephen stelde de familie-eer alsnog veilig door de tweede plaats te behalen.
De tweeling kan op hun beurt blij zijn met hun vader, die bereid was zijn
zaterdag op te offeren om te helpen en bovendien een goed gevoel voor
humor heeft: hij gaf Stephen een mooie opvoedkundige les door zijn
rondslingerende telefoon te verstoppen en hem even te laten zweten :-)
5. Joyce staat op vijf. Na urenlang wachten won ze van een zeer sterke
tegenstander door haar volledig uit de wedstrijd te halen. In de finale versloeg
ze een oude bekende waar ze eerder van verloren had, onder meer door
goede combinaties van dubbele gedan mawashi geri’s. Vakwerk!
4. Toen ik Frederik naar de mat begeleidde voor zijn eerste partij kon ik goed
merken hoe zenuwachtig hij was. Maar hij won en daarmee waren de zenuwen
ook grotendeels verdwenen. Zijn tweede tegenstander was zeven jaar ouder
en had het jaar ervoor nog meegedaan met het Open NK. Oftewel: op papier
zag het er niet goed uit voor Frederik, voor wie dit de eerste deelname aan
een toernooi voor volwassenen was. Het was dan ook geweldig toen bleek dat
hij niet alleen goed partij bood, maar het gevecht op een gegeven moment
zelfs langzaam naar zich toe aan het trekken was! Helaas had hij in zijn eerste
partij een blessure aan zijn linker bovenbeen opgelopen en toen zijn
tegenstander daar vol een gedan mawashi geri op plaatste, kon hij er niet meer
op staan en was de partij over. Frederik won uiteindelijk de derde prijs.
3. Cedric was voor mij de grootste verrassing van dit toernooi. Op een eerder
toernooi had ik gezien dat hij soms inhield, maar daar was nu weinig meer van
te merken. Zeker niet toen hij – na een dubbele stoot gevolgd door een
quickstep – één van zijn tegenstanders K.O. trapte met een jodan mawashi
geri! In de finale verloor ook hij nipt van de karateka die eerder Frederik had
verslagen, maar hij mocht niet klagen: naast de tweede plaats kreeg Cedric ook
de stijlprijs van het Kyugradentoernooi toegekend.
2. Tja, het is misschien bijna een cliché aan het worden, maar ik ontkom er niet
aan om sensei Victor op de tweede plaats te zetten. Eerste in een
gewichtsklasse boven zijn natuurlijke gewicht, de stijlprijs én de prijs voor
snelste K.O. – Victor ging als een wervelwind door dit toernooi. Hij overklaste
zijn eerste twee (Franse) tegenstanders volledig en strafte hun slechte dekking
genadeloos af door ze beiden uit te schakelen met razendsnelle jodan mawashi
geri’s – zijn eerste tegenstander al na 15 seconden in de wedstrijd! Zijn Noorse
opponent in de finale was de kampioen van vorig jaar en veel beter dan de
Fransen, maar ook hij haalde het eind van de eerste ronde niet. Mede door
een tip van zijn coach sempai Nick zocht en vond Victor zijn zwakke plek: met
een perfect geplaatste opstoot (seiken shita tsuki) haalde hij ook hem neer.
Een geweldige prestatie.
1. Het voor mij allermooiste moment van het toernooi vond plaats in de partij van
sempai Alaa-eddin. Hij vocht een ware slachtpartij uit tegen een sterke en
technisch goede Tunesiër (een landgenoot dus!). Na eerst drie en daarna
twee minuten op elkaar ingehakt te hebben, was de beslissing dat er nogmaals
een verlenging zou volgen. Beide vechters zaten er helemaal doorheen, maar
in de korte tijd tussen die twee ronden in gebeurde er iets bijzonders: Shihan,
die een eind van de mat vandaan had staan toekijken, trok de aandacht van
Alaa-eddin door heftig naar hem te zwaaien. Toen hij hem zag, maakte Shihan
een gebaar dat Alaa-eddin meteen begreep: onder een luide kiai stapte hij uit
in een sterke gevechtshouding voor een laatste krachtinspanning. En met
succes: Alaa-eddin won de laatste ronde en daarmee de partij, puur op
wilskracht en door inspiratie van de Shihan. Zeker achteraf gezien echt een
kippenvelmoment!
Osu,
Boris
